บทที่
4
ผลการดำเนินงาน
จากการที่กลุ่มผู้ศึกษาโครงงานได้ศึกษาโครงงานนิทานเวตาล ฉบับพระนิพนธ์
พระราชวรวงศ์เธอ กรมหมื่น พิทยาลงกรณ เรื่องที่ 10 พบว่า
นิทานเวตาลได้สะท้อนคุณค่าในเรื่องคุณธรรมหลายข้อด้วยกัน ดังต่อไปนี้
1.
ซื่อสัตย์
ท้าวจันทรเสนกับพระราชบุตรทั้งสองทอดพระเนตรเห็นรอยเท้าหญิง
จึงตกลงกันว่าให้สตรีที่มีรอยเท้าใหญ่เป็นพระมเหสีของพระราชบิดา
ส่วนสตรีที่มีรอยเท้าเล็กให้เป็นของพระราชบุตร แต่เมื่อพบนางทั้งสอง
ท้าวจันทรเสนกับพระราชบุตรก็ได้รักษาสัจจะ ซึ่งสอดคล้องกับพุทธศาสนสุภาษิตที่ว่า
“สจฺจํ หเว สาธุตรํ รสานํ”
2.
มีวินัย
พระวิกรมาทิตย์ได้ใช้ความเพียรพยายามในการจับตัวเวตาลหลายต่อหลายครั้ง
ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความมีวินัยของพระวิกรมาทิตย์ ตรงกับพุทธศาสนสุภาษิตที่ว่า
“วินโย จ สุสิกฺขิโต”
3.
พอเพียง
ฝ่ายพวกภิลล์ที่ประพฤติตัวเป็นโจรพยายามที่จะชิงทรัพย์ท้าวมหาพล
ถ้าหากว่าฝ่ายพวกภิลล์มีความพอเพียง พอใจในสิ่งที่ตนมีอยู่
ก็ไม่ต้องมาเป็นโจรเพื่อชิงทรัพย์ให้ผู้อื่นได้รับความเดือดร้อน
ซึ่งสอดคล้องกับพุทธศาสนสุภาษิตที่ว่า
“อตฺตา หิ อตฺตโน นาโถ”
4.
ความกตัญญู
พระราชบุตรยอมให้ท้าวจันทรเสนมีพระราชชายา
โดยให้เหตุผลว่า “ขอพระองค์อย่ารับสั่งเช่นนั้น
เพราะบ้านของผู้เป็นใหญ่ในครอบครัวนั้น ถ้าไม่มีแม่เรือนก็เป็นบ้านที่ว่าง
อนึ่งพระองค์ย่อมจะทรงทราบคาถาซึ่งมูลเทวะบัณฑิตแต่งไว้ มีความว่า
ชายผู้ไม่ใช่คนโง่
ไม่ยอมคืนสู่เรือนซึ่งไม่มีนางที่รักผู้มีรูปงามคอยรับรองในขณะที่กลับถึงเรือนนั้น
แม้เรียกว่าเรือนก็ไม่ใช่อื่น คือคุกซึ่งไม่มีโซ่เท่านั้นเอง พระองค์ย่อมทรงทราบด้วยพระองคืเองว่า
ความสุขแห่งพ่อบ้านซึ่งอยู่โดดเดี่ยวนั้นมีไม่ได้ในบ้าน แลมีไม่ได้นอกบ้าน
เพราะไม่มีหวังจะได้ความสุขเมื่อกลับมาสู่เรือนแห่งตน” ซึ่งแสดงถึงความกตัญญูของพระราชบุตรที่มีต่อท้าวจันทรเสน
สอดคล้องกับพุทธศาสนสุภาษิตที่ว่า
“นิมิตฺตํ สาธุรูปานํ กตญฺญูกตเวทิตา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น